bombarie bombastica

Wat is het toch elke keer weer een aangename gewaarwording je ronde te doen in de vertrouwde supermarkt op de hoek. Als hondstrouwe bezoeker waardeer ik de gastvrijheid van de desbetreffende keten ten zeerste. Doorgaans breng ik er een bezoek voor de benodigdheden van alledag, maar bijwijlen wip ik eens langs voor een korte babbel, een goed gesprek of zomaar om de sfeer op te snuiven.

Ik kan immer terecht bij de openhartige caissière waar ik mijn hart lucht, mijn frustraties spui. En als het even meezit word ik wedergegroet.

De supermarkt komt mensen alleszins tegemoet. Dirk en Bas hebben het beste met me voor. Mijn gezelschap wordt gewaardeerd en er wordt om mij bekommerd. Ze kunnen niet wachten totdat ik weerkom. Albert Heijn is de beroerdste niet en verstrekt met alle plezier extraatjes. Gister nog kreeg ik zonder pardon een gek Beesie in m’n hand gedrukt. En vanavond hoop ik een Bungel te kunnen bemachtigen, mits ik 15 euro aan een avondmaal besteed. Voor 14,95 word ik echter met de neus aangekeken. Ik ben benieuwd wat mij morgen te wachten staat. Misschien is het Gouden Bertje wel en maak ik kans op een LG LED–tv.

Voor mijn maandelijkse boodschappen ga ik standvastig naar de Kruidvat. Daar zitten de specialisten; je kunt bij hen terecht voor oppervlakkig advies. Mijn vrienden bij Kruidvat hebben meer kaas gegeten van de maandelijkse uitrusting en bovendien dien je wat over te hebben voor het onderhouden van je relaties. Een extra ommetje naar de Kruidvat is voor mij een kleine moeite.
Rob Geus van SBS6 beproeft sinds kort ook zijn geluk bij Kruidvat. Ik ben ’m meermaals tegen het lijf gelopen. Een aardige vent, trouwens, en van alle markten thuis. Naast zijn goede smaak, zingt Rob graag uit volle borst een wijsje. Hij deed me een gesigneerde gratis giga–grote duim kado. Die komt heus nog eens van pas, dacht ik. Niet wanneer je een tamponnetje in een klein gaatje probeert te krijgen, maar bij grootschalige acties kun je met de gratis giga–grote duim het verschil maken.

Ik voel me best een beetje gevlijd dat mijn aanwezigheid zo op prijs wordt gesteld dat ik continu word beladen met kado’s. Overal waar ik en mijn portemonnee ons bevinden, krijgen we oranje Buddies, klaphandjes en juichbandjes voor onderweg. Met de meest uiteenlopende trofeeën ga ik opgewekt huiswaarts. Van Welpies, Sparky’s, Gogo’s, Stacky’s, Beesies, Wuppies, Bungels tot Gouden Bertjes.

En ondertussen klap ik in mijn handen, juich ik een beetje, zwaai wat met mijn gratis giga–grote duim heen en weer en doe ik een vreugdesprongetje.

Ik ben blij met het gegeven paard. Per slot van rekening staat het wereldkampioenschap voetbal binnenkort voor de deur. En kan ik lichtelijk uitgedost voor de dag komen.
Naast de Gogo’s en Beesies aan mij zij, hoort er nog een biertje bij, al vindt er geen Amstel–Cup plaats.
Ofschoon we inmiddels volledig bijgekletst zijn, breng ik nog eenmaal een bezoek aan Albert, voor een onmisbaar kratje pils. Tot overmaat van ramp, kan zijn gulheid niet op en zit ik in enen opgezadeld met de Pletterpet. Ik voel me zowaar schuldig dat ik weer met lege handen ben gekomen.

En verrukt dat ik ben met alle bombarie bekroon ik mij tot slot met de Pletterpet.

Retteketet.